"Rençber buğdayları biçiyor..."

Birkaç gündür kürkçü dükkânındayım. Hava burada Ankara'dakinden daha sıcak. Güneşte kalmak çok olmasa da rahatsızlık veriyor. Gerçi benim pek güneşe çıktığım söylenemez, evde yan gelip yatıyorum.

Boyuna deneme amaçlı fotoğraflar çekiyorum. Elif'i, kuşları, bahçeyi, ev hallerini, ayağımı vs. çekiyorum. Kuşlardan şurada söz etmiştim. Beyazı ölmüş ne yazık ki. Öbürüne arkadaş olarak yeni birini almış ablam. Kedimiz Ramazan bir buçuk ay kadar önce kaybolmuştu, daha doğrusu küsüp evi terk etmişti, geri gelmiş, çok sevindim. Bir başka sevindirici haber, beklediğim üzere Ramazan kuşlara tamamen alışmış, artık hiç saldırmıyor. Ancak kuşlar beni garipsediler, yanlarına gidince ötüp durmaya başlıyorlar. Ablam bir kap su bırakıyor kafeslerine, hoş bir duş alıyorlar, izlemek çok keyifli oluyor.

***

Akşamlar sıkıntılı geçiyor. Sıcaktan yatmak istemiyor insan. Neyse ki bu akşam esiyor. Fazlasıyla serin. Keşke bütün yaz böyle geçse. 

Bu gece balkon bana kaldı, ben yatacağım orada. Şimdiye dek ya bir kez yatmışımdır balkonda ya iki. Balkon deyip geçmemek lazım, şiirlere konu olmuş bir şeyden söz ediyoruz.

***

Bu sıralar pek konuşasım da yok yazasım da. Ankara'dan ayrılacağım gün pek kıymetli kardeşim Vıladimir'e bir mektup yazmaya koyuldum, inanır mısınız, mektubum yarım kaldı. Olacak iş değil.

***

Bu yıl Ankara'da bahar mevsimi kendini hiç hissettirmedi. Sanki birileriyle bir alacağı vereceği vardı da kimselere varlığını sezdirmeden geldi de gitti. Ankara'da hep böyledir tahminimce. Bahar kendini sezdirmemeyi becerebilir ama yazın böyle bir şansı da yoktur pek. Bununla birlikte, yaz en kısa süren mevsimdir. Çünkü güz de en aceleci mevsimdir, bir an önce gelmek ister. Gelmek ve doyasıya kalmak. Benim de zaten en uzun gördüğüm mevsimdir güz. Fakat güzden konuşmanın zamanı değil henüz. Yaz darılabilir. 

Sarı bir mevsimdir yaz. Buğday başaklarından alır sarısını.