Sınır Boyları

Sınır boylarından haberler geliyor, günlerin uzamaya başladığı söyleniyor. Bunu duyanlar heyecanlanıyorlar, fakat herkesin kafası karışık, zira günlerin uzadığı filan yok. Gene erkenden karanlık basıveriyor. Uzun, kasvetli gecelerde canlar bir hayli sıkkın. Kurt ulumaları da olmasa yaşanılacak gibi değil bu köy. Gelen haberlere inanmak gerektiğini söyleyen bir ihtiyar çıkıyor arada sırada, onun da dedikleri para etmiyor, kimse kulak asmıyor. İnsanlar gözlerinin gördüğüne inanmayı yeğliyorlar. Uzamıyor işte, günler uzamıyor, hep aynı. Biraz olsun umudu olanlar yalnızca çocuklar. Bir tek onlar inanıyor günlerin uzayacağına. Karların eriyecek olması, dağ bayırın yeşerecek olması umurlarında bile değil, tek istedikleri ve umutla bekledikleri günlerin uzaması. Şu an düşündükleri bir şey yok, o gün geldiğinde, günler uzadığında, işte o zaman ne yapacaklarına karar verecekler. Gelgelelim günlerin uzayacağı yok. Her evin önünde bir köpek bağlı. Onların havlamalarıyla kurtların ulumaları uzun gecelerin sessizliğini bozuyor biraz. Burada hayatı devam ettiren, zamanı akıtan yegâne şey de bu. Hiçbir evin duvarına günler uzayana değin saat asılmıyor. Günler kısalınca zamanın gizlendiğine inanılıyor. Ta ki  günler yeniden uzayıncaya kadar sandıklarda saklanıyor saatler. Fakat günler hiç uzamıyor. Kurtlar uluyor, köpekler havlıyor, çocuklar umutla bekliyor.