29 Temmuz 2013

Benekli Beyaz Kelebekler

O yıllarda bütün çocuklar kendiliğinden ağlamayı kesmişlerdi. Bunu fırsat bilen kadınlar, kırlara benekli beyaz kelebekler aramaya gitmiş, sonra hiçbirinden haber alınamamıştı. Erkekler de yalnızlık ağıdı yakmaktan kendilerini unutmuşlardı. Yaşam ters düz edilmişti; kurtlar gelip köye kurulmuş, yerlerinden edilen köpeklerse etraftaki dağlara kaçmışlardı. Ancak hava karardığında köyün eteklerine yaklaşabilen köpekler için hayat olabildiğince zorlaşmıştı, yetim hislere bürünmüştü her biri, nasıl da özlüyorlardı eski yaşamlarını. Ve İbrahim... İbrahim de köyün delisi kılığına girmişti. 

İşte, ne olduysa o günlerin birinde oldu. Gelgelelim, hiçbirimiz bilemeyeceğiz ne olduğunu.

3 yorum:

  1. Yanıtlar
    1. Selam N.Narda, nasılsın, nerelerdesin, hayat nasıl gidiyor?

      Ben de bilmemiz gerektiğini düşünüyorum ama baksana, söylendiğine göre hiçbir zaman bilemeyeceğiz. :):)

      Sevgiler...

      Sil
  2. öykü yazarına söyle bu kadar ketum olmasın :)

    İyi diyelim iyi olalım, İzmirden kaçamadım bu yaz, ona hayıflanıyorum sadece :)

    YanıtlaSil

Yorumunuzda bir web sayfasına bağlantı vermek istiyorsanız buraya bakabilirsiniz.

Yorumlarla ilgili notlar için buradaki sayfanın sonuna bakabilirsiniz.

Sayfa başına git