Çok eski zamanların birinde bir kral vardı. Adı Aşormahun'du. Ülkesini çok seviyordu ve çok iyi yönettiğine inanıyordu. Onun, ülkesine duyduğu sevginin herkes farkındaydı. O da bunun haklı gururunu yaşıyordu. Vicdanı olabildiğince rahattı. Gelgelelim işler bir türlü yolunda gitmiyordu.
Aşormahun'un vicdanı rahattı rahat olmasına, ama kafası rahat değildi. Bu durum halkına da yansıyordu. Halk onun ülke sevgisinden zerre kadar kuşku duymuyordu ama ülkeyi iyi yönetemediği konusunda neredeyse herkes hemfikirdi. Kral da elbette bunun farkındaydı, kafasının rahat olmamasının nedeni de buydu zaten.
Geceleri yatağına girdikten sonra uzun uzadıya nerede yanlış yaptığını düşünüyordu Aşormahun. Küçüğünden büyüğüne, önemsizinden önemlisine her hareketini, her davranışını düşünüyor, verdiği her kararı sorguluyordu. Ne var ki yanlış gelebilecek bir şey göremiyordu. Zaten uzun zamandan beri, verdiği en önemsiz kararı bile enine boyuna düşünerek veriyordu. O halde yanlış neredeydi?
Elbette bunun da devamı var. Henüz Soytarı'sı bile görünmedi bu öykünün. Zaman, her şeyin ilacı zaman.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Yorumunuzda bir web sayfasına bağlantı vermek istiyorsanız buraya bakabilirsiniz.
Yorumlarla ilgili notlar için buradaki sayfanın sonuna bakabilirsiniz.