Beğenilmenin getirileri

(İltifata tabi olan yalnızca marifet midir?
Yazar bu öykümsüde, naçizane, bu soruyu dikkate sunmak istemektedir.)

Osman, bilgisayarındaki fotoğraf klasörünü açmış, fotoğraflara bakıyordu. Klasörlerin birinde Seda'nın çektiği fotoğraflar vardı. Seda eski bir arkadaşıydı. Başka bir şehirde yaşıyordu şimdi. Bir zamanlar bir hevesle fotoğrafçı olmaya soyunmuş, bir makine alıp fotoğraflar çekmeye başlamıştı. İşte, Seda'nın çekmiş olduğu o sakil fotoğrafların bir kısmı da hâlâ Osman'ın bilgisayarında duruyordu. Birkaç tanesine baktı Osman ama devamını getiremedi. Çektiği fotoğraflar hakikaten kötü olsa da Seda'nın kendisi hem bir arkadaş olarak hem de bir insan olarak çok iyiydi. Uzun zaman olmuş görüşmeyeli, bir arayayım, diyerek elini telefonuna uzattı Osman. Seda'yı aradı. Cevap verdi o da. Hal hatırdan sonra Osman söze girdi: "Bilgisayarda fotoğraflara bakınıyordum, seninkileri görünce aklıma geldin, bir arayayım dedim." Seda da, "İyi etmişsin," dedi. "Fotoğraf çekmeye devam ediyor musun," diye sürdürdü Osman. "Valla, pek çekemiyorum eskisi kadar, ayda yılda bir," dedi Seda. "Niye ya," diye ekledi Osman, "çekiyordun ne güzel." Bunu duyan Seda hafiften şişindi: "Öyle de, pek zaman bulamıyorum artık." Bunun üzerine Osman, sırf söylemiş olmak için, "Yine çek bence, güzel çekiyordun," dedi. Seda da biraz daha şişindi. Konuşma sona erip telefonlar kapandıktan sonra Osman içinden, iyi ki artık çekmiyorsun arkadaşım, dedi. 

O günün akşam üzeri Seda'yı Teknosa'ya girerken gördüler.