Gölgesi

"Kuşların gölgesi olur mu, amca," diye sordum. 
"Neden olmasın," dedi, "senin gölgen oluyor da kuşlarınki niye olmasın?" 
Elbette ben de biliyordum kuşların da gölgesi olduğunu. Amacım, kuşları bahane edip balıkların gölgesini sormaktı amcama. Nitekim sordum da: 
"Peki, ya balıkların gölgesi olur mu?" 
Yüzüme baktı, "Gene neyin peşindesin sen, çocuğum?" diye sordu. 
"Hiiç, neyin peşinde olacağım? Merak ediyorum yalnızca." 
Amcam beni biraz süzdükten sonra, "Balıkların gölgesi olmaz!" dedi yüksek bir sesle. 
"Neden ama?" diye üsteledim. 
"Neden olacak, balıklar denizde yaşarlar da ondan."
"Biliyorum denizde yaşadıklarını. Ne olmuş yani denizde yaşıyorlarsa?"
Amcamın canı sıkıldı, elini kazağının yakasından içeri koyup gömlek cebinden sigara paketini çıkardı, paketten aldığı bir dal filtresiz sigarayı kurumuş dudaklarının arasına koydu. Ceketinin cebinden de çakmağını çıkardı, sigarasını yaktı. Bir nefes çekti, üstüne de bana belli etmemeye çalışarak ufaktan bir of çekti:
"Denizde güneş yoktur yavrucuğum, güneş olmayınca gölge de olmaz."
"Ama benim kitabımda kuşla balık yanyana duruyorlar?.."

Bu son sorumu yanıtsız bıraktı. Bunu sorduğumda amcam artık yaşlı sayılırdı, bense böyle sorular soran çocukların yaşında ya var ya yoktum.