6 Ağustos 2014

Kuşları Beklerken

Ekmeği pencereye koymuş, öylece bekliyor. Kuş gelecek de, ekmeği bulup pencereye konacak, o da fotoğrafını çekecek.

Evde kimse yok. Annesi, ablası komşuya oturmaya gittiler, babası işte.

Babasının fotoğraf makinesini kurmuş, hazırda bekliyor. 

Gelgelelim kuşun geleceği yok.

"Hayat kısa, kuşlar uçuyor." Babasının duvarında böyle yazıyor. Bir dünya şey daha var duvarda. Yazılar, resimler, haritalar...

Bekleyip duruyor. Zaman akıyor. 

Hayat kısa mı sahiden? Galiba evet. Kısa olmalı ki kuşlar bir yerlerde uçuyordur şimdi, ondan ötürü gelmiyorlar pencereye.

5 yorum:

  1. Sahi hayat kısa ;) Güzel paylaşım olmuş,emeğinize sağlık...

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Merhaba Deniz, teşekkür ederim, beğenmene sevindim.
      Sevgiler...

      Sil
  2. Beklemek deyince; "Kim daha çok acı çeker; bekleyen mi yoksa hiç beklememiş olan mı bir insanı?" sözleri gelir aklıma Pablo Neruda'nı.
    Ben galiba bu sözü bir kez daha yazmıştım bu bloğa başka bir yazı için. Bilemedim şimdi.
    Hayatta kal..

    YanıtlaSil
  3. Şark, oturup beklemenin yeridir der bir de Tanpınar. Birazcık sabırla herşey ayağınıza gelir diye de ekliyor Huzur kitabında.
    Güzeldi. Bunu da eklemek istedim.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Merhaba Aze. Neruda'nınkini değil de, Tanpınar'ınkini yazmıştın. :)

      Her iki söz de düşündürücü. Neruda'nın hiç beklememiş dediği birinin niçin hiç beklememiş olduğuna bakmak lazım. Belki de tüm sevdikleri hep yanında olmuştur, beklemek zorunda kalmamıştır. :)

      Sağlıkla kal…

      Sil

Yorumunuzda bir web sayfasına bağlantı vermek istiyorsanız buraya bakabilirsiniz.

Yorumlarla ilgili notlar için buradaki sayfanın sonuna bakabilirsiniz.

Sayfa başına git