Eşek sütünden dondurma

Çocukluğumda yazın köye seyyar dondurmacılar gelirdi. Ellerindeki mavi renkli dondurma kovası bir tür termostu galiba. Dondurmalarının tadı da bir başkaydı, şehirdekilere pek benzemiyorlardı. Ucuz da satarlardı, köydeki çocukların parasının olmadığını bilirlerdi çünkü.

Bir gün evde oturuyorduk. Açık olan camdan dondurmacının sesi duyuldu. Babam bana para verip, git kendine dondurma al, dedi. Gittim aldım. Dönünce tatlarının niçin böyle değişik olduğunu sordum babama. O da her zamanki tavrıyla yanıtladı sorumu: Eşek sütüyle yapıyorlar da ondan.

Babamın söyledikleri üzerine düşünmek için dondurmamı yiyip bitirmeyi bekledim. Bitirdikten sonra babamın doğru söylediği kanısına vardım. Bir kere ucuzdu dondurma, diyelim şehirde iki liraysa bunlar elli kuruştu. Elbette o yaşta seyyar dondurmacıların kiraydı, vergiydi, şuydu buydu gibi sorunlarının olmadığını bilmiyordum. Sözün kısası, babamın dediği aklıma yatmıştı hemen. Bu dondurmalar eşek sütünden yapılıyordu.

O günden sonra seyyar dondurmacılardan dondurma alıp yedim mi hatırlamıyorum, ancak bende onlara karşı enikonu bir iticilik başladığını iyi anımsıyorum. Eşek sütünden dondurma mı olurdu, haramdı bir kere, vay namussuzlar...

Hey gidi günler hey!.. İnsanın zihni nasıl da değişiyor zamanla... Öyle bir yere varıyorsun ki geçmişteki kendini tanıyamıyorsun. Sanki o sen değilmişsin de bir kitapta okuduğun, bir filmde izlediğin biriymişçesine yadsıyorsun. Kendi geçmişin sana yabancılaşıyor.

Uzatmayayım, çocukluğumda yediğim o dondurmalar sahiden eşek sütünden mi yapılıyordu, Allah bilir, gelgelelim bugün bir yerde eşek sütünden dondurma satıldığını duysam kalkar koşa koşa giderim. Anlatabiliyor muyum?