Öyle köylüler biliyorum ki ayaklarının altını yakmışlar, bir tüfeğin tetiği altında parmaklarının ucunu ezmişler, başlarını cendereye sokup gözlerini kan içinde dışları fırlatmışlar, yine de ağızlarından söz alamamışlar.
Bir tanesini gözümle gördüm: Ölmüş sanarak bir çukura atmışlardı; boynundaki ip hâlâ duruyordu; bu iple onu bütün gece bir atın kuyruğuna bağlayıp sürüklemişlerdi. Öldürmek için değil, salt eziyet etmek için, yüz yerine hançer saplamışlardı. Kendisiyle konuştum; bütün bunlara katlanmış, sonunda da kendini kaybetmiş; istedikleri sözü söylemektense, bin kez ölmeyi göze almış. Çektiği acılar yanında ölüm hiç kalırdı. Hem de bu adam o semtin en zengin çiftçilerinden biriydi. Nice insanlar kendilerinin olmayan inanışlar için, başkalarından aldıkları, ne olduğunu bilmedikleri fikirler için ses çıkarmadan diri diri yanmışlardır.Montaigne, Denemeler
Çeviren: S. Eyüboğlu
Vurdu. Gol oldu.
YanıtlaSil;)
SilKendilerinin olanlar peki? Onlardan kimler bahis açıyor acaba?...(Geçenlerde yanlışlıkla takipten çıkmıştım, anında geri geldim, uğurlu gelmişim, benden sonra izleyici gelmiş :ppp)
YanıtlaSilValla benim de bir fikrim yok. :) Bu sorunun cevabını bulmak için de Montaigne'in denemelerini didiklemek gerek, belki bulunur. :)
Sil(Evet, ayağın uğurlu geldi, 600 olmuş.)
Sevgiler...