Sallanıyoruz

Oysa ne çok severdim küçükken sallanmayı...

Depremzede haller

Depremden tam 33 gün sonra, bu gece ilk defa evde yatacağım. Geçenlerde de karar vermiştim ama büyük bir artçı olunca vaz geçmek zorunda kalmıştım. Bir de zaten annem bırakmıyordu. Gelgelelim, nereye kadar? Çadırda artık dayanılmıyor. Özellikle geceleri çok soğuk. Memleketimizin soğuğuna alışkınız alışkın olmasına da, çadır soğuğu bildiğiniz gibi değil. Öyle Sibirya soğukları falan deniyor ya, yok arkadaş, Sibirya da olsa, Grönland da olsa, sonuçta evde yatılıyor, çadırda değil. Allah kimseyi kışın çadırda yatmak zorunda bırakmasın; değil Erciş'te, Antalya'da, Mersin'de bile olsa.

Artçılar ara vermeden devam ediyor ama, depremden 33 gün sonra, bu gece ilk defa evde yatacağım. Yatağımı bile hazırladım. Salonda, kanepenin üzerindeyim. Annemi de ikna ettim sayılır. Hem bu gece içeride yatarsam, üzerimizdeki korkuyu da kırmış olacağız ailece. Ablam hatırlatmasa belki aklıma gelmezdi, yanıbaşıma el feneri, su falan bırakacağım, kıyafetlerimi de çıkarmayacağım; insan bir kere yaşadı mı anlıyor tedbirli olmanın ne demek olduğunu.

Sözü kısa keseyim, içerideyim bu gece. Ev halkı çadırda, yatmaya hazırlanıyor. Ben de bir taraftan internete bakıyorum, diğer taraftan TV'ye. Fener'in de maçı varmış.Gençlerbirliği ile 0-0 devam ediyor. Umarım kazanırız.

Sağlıkla kalınız.