Kuşlardan birinin kafeste ayağına ip dolanmış, kardeşim açayım diyerek kafesin kapısını açıp elini içeri sokmuş, kuşlar paniklemiş, biri çıkıp uçmuş gitmiş. Bir ay önceydi bu. Baktım, bahçedeki ağaçlardan birine konmuş. Geri gelir diye düşündük, umduk. Nereye gidebilirdi ki? Ev kuşu bu, dışarıdaki hayatı bilmez etmez. Kargalar bile yakalayıp yiyebilir. İçeceği suyu bile nerede bulacağını bilmez belki. Öyle umduk, gelir dedik. Gelmedi. Bir-iki gün boyunca kâh bizim bahçede, kâh komşunun bahçesinde dallara konuyor, gözümüze çarpıyordu. Sonra kayboldu. Gelsin diye çok uğraştık da. Kardeşim ötüşlerini kaydedip bilgisayara atmıştı. Hoparlörleri balkona koyup sesini açtı. Birkaç gün boyunca akşamlara değin çaldı sesleri. Çare etmedi. Kuşumuz gitti. Ben burada değilken yanına bir arkadaş almışlar. Kafes balkondayken bir saksağan gelip yakına konup ötmüş. Bu yeni kuş çok korkup paniklemiş. Arkadaşı da ona uymuş, korkuyla ötüşmüşler. Nasıl olmuşsa, ufak bedenini büzüp kafesin parmaklıkları arasından çıkmış ve balkon tavanından çatıya açılan açık kapıdan içeri girmiş. Kardeşim almak için ardından çatıya girmiş ama bu kaçmayı becermiş. Meğer gidip komşulardan birinin penceresine de konmuş ama komşu bilmemiş bizim olduğunu, sonradan bizimkilerden duymuş. Bilse de yakalayamazdı ki, dışarıdan konmuş pencereye. Velhasıl şimdilik bizim kuş yalnız başına yaşıyor kafesinde. İlk geldiklerinde yazmıştım. İlk arkadaşı da geçen kış ölmüş, beyaz olan. Geçen ay kaçan da onun yerine alınan kuştu işte. Şimdi kalansa bizde üçüncü arkadaşını yitirmiş oldu.
Evil hayvan besleyenler için onların her türlü kaybı büyük üzüntü oluyor. Kuşlar kaçmaya hevesli çünkü kanatları var. Gökyüzü , dallar onların yeri. İki gün bile uçabilse, dala konsa o mutluluğu istiyor. Umarım çok yırtıcı olan saksağan, ala karga, kara karga gibi türler karşısında başının çaresine bakıp korunaklı bir yer bulmuştur.
Merhaba Acemi Demirci. Doğrusunu istersen ben evcil hayvanların bazılarına çok acıyorum. Özellikle de kafes kuşlarına. Neylersin ki bunlar bu halde yaşama gözlerini açıyorlar, bizde olmasalar da başka yerde kafeste yaşayacaklar. Umarım dışarıda yaşamayı becerir ve sürdürür. Hava da gitgide soğuyor. Selamlar...
Çok etkileyici bir yazı; küçük şeylerin büyük hikayesi. Tebrik ederim. İyi bir yetenek anlatabilmek. Ayrıca ikinci resime bayıldım; yalnızlığın resmi sanki. Vizontele filminden bir replik hatırlattı yazı bana: bu şehre pek çok insan gelir ama pek azı kalır, gibiydi galiba yanılmıyorsam.
Evil hayvan besleyenler için onların her türlü kaybı büyük üzüntü oluyor. Kuşlar kaçmaya hevesli çünkü kanatları var. Gökyüzü , dallar onların yeri. İki gün bile uçabilse, dala konsa o mutluluğu istiyor. Umarım çok yırtıcı olan saksağan, ala karga, kara karga gibi türler karşısında başının çaresine bakıp korunaklı bir yer bulmuştur.
YanıtlaSilMerhaba Acemi Demirci. Doğrusunu istersen ben evcil hayvanların bazılarına çok acıyorum. Özellikle de kafes kuşlarına. Neylersin ki bunlar bu halde yaşama gözlerini açıyorlar, bizde olmasalar da başka yerde kafeste yaşayacaklar. Umarım dışarıda yaşamayı becerir ve sürdürür. Hava da gitgide soğuyor.
SilSelamlar...
Giden kuş dönmeyecek demek ki :) Kısmet :(
YanıtlaSilMerhaba Mutlu Yaşam. Dışarıda yaşamasını umarım.
SilSelamlar...
Kuşlarımızı çekip, gitmesinler..
YanıtlaSilFakat bazıları gidiyor işte Jardzy. Kendine iyi bak.
SilÇok etkileyici bir yazı; küçük şeylerin büyük hikayesi. Tebrik ederim. İyi bir yetenek anlatabilmek.
YanıtlaSilAyrıca ikinci resime bayıldım; yalnızlığın resmi sanki.
Vizontele filminden bir replik hatırlattı yazı bana: bu şehre pek çok insan gelir ama pek azı kalır, gibiydi galiba yanılmıyorsam.
Çok teşekkür ederim sevgili Aze. Yalnızlık biz insanlar için can alıcı bir şey olduğuna göre kuşlar için de öyledir herhal.
SilSevgiler...