Erdem ve Erdemsizlik Üzerine

Utanç insana özgü bir duygu sanılır 
Utanan hayvanlar gördüm ben 
İnsanlar tanıdım buna karşılık 
Utanmak nedir bilmeyen 

Öyle zamanlar gelip çattı ki 
Olağan sayılır oldu arsızlık 
Utanç utanıp çekildi köşesine 
Esip gürlüyor utanmazlık 

Yalan insanlık ayıbı sanılır 
Oysa bir tek odur yalan söyleyen 
Yalan söylemez kedi, kuş, börtü böcek 
Yalan söylemez hiçbir sürüngen 

Her yandan yalanla kuşatılmışız 
Yalan gerçek olmuş hakikat yalan 
Yalan akıyor gazetelerden 
Televizyon kanallarından 

Ahlâk insana özgü bir erdemdi 
Şimdi ahlâk öğütlüyor ahlâksız 
Katil imdat diye yırtınıyor 
Hazine bekçisi olmuş hırsız 

Vicdan insana özgü bir erdemdi 
Öyle sanılırdı bir zaman 
Artık antikacı dükkânlarında 
Bir metadır ender bulunan 

Sözünün eri olmak bir deyimdi 
Doğru insanı tanımlayan 
Şimdi baş köşede ağırlanıyor 
Dün tükürdüğünü bugün yalayan 

Cesaret insana özgü bir erdemdi 
Ona yaraşan bir kimlik 
Bir korkaklık ordusu 
Türedi üniformalı üstelik 

Ama bir özellik daha var insanda 
Küllerinden yeniden doğmak 
Hayır diyebildiğinde celladına 
Zafer erdemin olacak

Ataol Behramoğlu