Yeryüzünün Adaleti

Ferit Edgü'nün Kedi ile Fare adlı öyküsünden.

Fare: (...) Ama bu arada, söyler misin, bize karşı düşmanlığınız nereden kaynaklanıyor?
Kedi: Bak, bunu bilmiyorum. Gerçekten iyi bir soru. Nereden kaynaklanıyor olabilir sizin türünüze olan düşmanlığımız? Bana bunu öğreten olmadı. Babamı tanımıyorum. Anamdan ise iki haftalık kadarken ayrılmışım. Ama ansırım, kendimi bildim bileli, sizin çıkardığınız en küçük bir tıkırtı, uykumdan uyandırır beni. Kulaklarım dikleşir, sesin nereden geldiğini saptamaya çalışırım. (...) Kısacası, hayır, sizlere niçin düşman olduğumu bilmiyorum. Ama nerde kokunuzu alsam, nerde tıkırtınızı duysam içimde bir öldürme isteği uyanıyor. 
Fare: Ama bu çok saçma, çünkü tek yanlı bir düşmanlık. Bizim size düşmanlık duyduğumuz yok ki. 
Kedi: Bilmiyorum, belki başa çıkamayacağınız için düşmanlık duymuyorsunuz. Ama sizin içinizde de, bize karşı bir kin olmalı. Ömründe ilk kez bir kedi gören bir fındıkfaresi bile kaçacak delik arıyor. 
Fare: Bu yalnızca bir korku. Yalnız sizden değil, insanlardan da korkup kaçıyoruz biz. 
Kedi: Kaçtığınıza göre bunun bir nedeni olmalı.
Fare: Söyledim, yalnızca korku. 
Kedi: Şimdi de korkuyor musun?
Fare: Evet. Böyle iki pençenin arasındayken nasıl korkmam?