19 Kasım 2012

Odun Kırmak


Küçükken hep odun kırmak isterdim. Sadece odun kırmak da değil, pek çok başka işi de yapmak isterdim. Kısacası, babamın yaptığı bütün işleri ben yapmak isterdim. Ama odun kırmak özellikle sevdiğim bir işti.

Ne var ki babam bu işi de, diğer her iş gibi bana yaptırmazdı. Çocuktum çünkü.

Biri çıksa da "büyüyünce yaparsın"ın tarihini yazsa. Neler çıkar neler.

(Babam izin vermiyordu diye hiç odun kırmıyordum sanmayın, o evde değilken aklıma ne gelirse yapıyordum. Baltayla kafamı mı yarmadım, parmağımı mı kesmedim.)

Hayatta ne yapmak istiyorsa insan, o an yapmalı, kafasını yarma pahasına da olsa yapmalı, çünkü geçen zaman pek çok şeyi alıp götürüyor, bizse kalıyoruz kaldığımız yerde.

Çocukluğun elinden uçup gittiyse, odun kırma isteğin zamanın rüzgârına kapılıp gittiyse, kırmışsın kırmamışsın, neye yarar artık.

5 yorum:

  1. çocuklarının bir işi yapmasına izin vermeyen ebeveynlerin o çocukları aslında sakatladıklarını düşünürüm.
    ve o sakatlama hep iyilik örtüsünün altındadır.

    YanıtlaSil
  2. Ben de cok ozenirdim. Neydi sebebi ki? Belki de pazar sabahi sinemalarindan veya amerikan dizilerinden.
    Sonra cok denedim, olmadi hayalimdeki gibi. Baba o baltayi bir kere kontrollu verseydi, belki baltaci olmustum. Heh

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Çocukken büyüklere ne diye bunca özeniyormuşum ki?.. Al işte, büyüdün; hadi bakalım yap yapabildiğince. Büyümese miydik hiç?
      Selamlar.

      Sil
  3. O kadar hayakci olmadim. Buyumemis insanlar su baska yazida elestirdigimiz kalibinin adami olmayan adamlar oluyorlar.

    YanıtlaSil

Yorumunuzda bir web sayfasına bağlantı vermek istiyorsanız buraya bakabilirsiniz.

Yorumlarla ilgili notlar için buradaki sayfanın sonuna bakabilirsiniz.

Sayfa başına git