İlkokul 1'deyiz. Tam olarak hangi ay olduğunu hatırlamıyorum, galiba mart. Sınıfta birkaç kişi okumaya geçmek üzereymişiz. Öğretmenimiz son günlerde sık sık bunu söylüyor. Galiba diğerlerini teşvik etmek için. Derken, bir gün sınıfa elinde bir poşet dolusu malzeme ve bir de kırmızı kurdeleyle geliyor. Hepimiz büyük bir merakla bunları niçin getirdiğine ve ne yapacağına bakıyoruz.
O sırada beni yanına çağırıyor. Kalkıp gidiyorum. Sınıfa, okumaya ilk geçen öğrencinin ben olduğumu söylüyor. Gururlanıyorum. Elindeki kurdeleyi bir toplu iğneyle önlüğümün yakasına yapıştırıyor. "Eve gidince annene söyle, bunu çengelli bir iğneyle tutuştursun, düşmesin," diyor. "Tamam öğretmenim," diyorum. Beni alkışlamasını söylüyor sınıfa. Alkışlıyorlar.
Sonra öğretmen, sınıfa getirdiği poşetin içindekileri çıkarıp gösteriyor bize. Renk renk kalemler, boyalar, silgiler, açacaklar. Bir de kitaplar. Okumaya geçenlerin bu hediyelerden alacağını söylüyor, haliyle ilk hediyeyi de ben alacakmışım. Poşetten küçük bir de kese çıkarıyor, içinde o hediyelerin adı yazılı kâğıtlar varmış. Bana, "bu kesedeki küçük kağıtlardan bir tanesini çıkar, üstünde ne yazıyorsa onu alacaksın," diyor. O bunu der demez, ben içimden, "Allahım, kitap çıkmasın da ne çıkarsa çıksın," diye geçiriyorum. Özellikle de o boya kutusunun çıkmasını ne kadar istiyorum. Köyün bakkalında yalnıca üstünde küçük desenler olan beyaz kurşun kalemler, tek renk açacak ve silgiler var çünkü. Bir de sayfaları hemen yırtılan defterler. Başka da bir şey yok okula dair.
İçimden, kitaplar çıkmasın diye söylenirken, öğretmenimizin uzattığı keseye elimi koyup katlanmış küçük kağıtlardan birini çıkarıyorum. Öğretmen kağıdı elimden alıp açıyor. "Tombik Ali," diyor. Ben de, "Hay Allah!" çekiyorum içimden, "olmadı." Tombik Ali kitabını alıyorum öğretmenin elinden. Sınıf beni bir kez daha alkışlıyor. Geçip yerime oturuyorum.
Kitaplardan Korkan Çocuk'u okuyunca aklıma geldi. Ben kitaplardan korkmazdın korkmasına, ama gördüğünüz gibi başlarda pek sevmezdim. Neyse ki, çok geçmeden kitapların içinde güzel şeyler olduğunu keşfettim ve onları sevmeye başladım.
Çocuklarınıza okumayı sevdirmek istiyorsanız önce kendiniz okuyun. Çocuk büyüklerini örnek alır.
Tatlı bir anı. İyi ki okumayı sevmişsiniz bir şekilde...Benim ilkokul öğretmenim sadece bizim sınıfa özel bir kütüphane kurmuştu...Okumayanı sınıfta bırakacağım derdi:)
YanıtlaSil