Fıkralara Özenmek

Uçak düşer, Temel ve arkadaşları kurtulurlar. Kurtulurlar kurtulmasına ama bir adaya düşmüşlerdir. Ipıssız bir adaya. Değil insan, bir tek kuş bile yoktur ortalıkta. Günler geçer, bakarlar ki böyle yürüyeceği yok bu işin, karınlarını adadan topladıklarıyla bir şekilde doyuruyorlar ama can sıkıntısı da had safhada, ne yapalım ne edelim, derken kendilerini bu sıkıntıdan kurtaracak bir çare bulmaya karar verirler. Sonunda o çareyi de bulurlar. Birbirlerine sırayla fıkra anlatarak ortamı epey renklendirirler, falan filan.

Ne güzel, değil mi? Adamların yarına çıkıp çıkmayacakları bile belirsiz, düşündükleri şeye bak. Bazen aklıma gelmiyor değil hani, hayat fıkralardakine benzemeli biraz.