Köy

Günübirlik bir kaçamak yaptım bizim köye. Kışın köye gittiğimde hep Ahmed Arif'in Karanfil Sokağı şiiri gelir aklıma. Dört yön, on altı rüzgar / ve yedi iklim beş kıta / kar altındadır, diyor ya. Bizim köy de o misal, kışın hep kar altındadır.

Uzaktan bakınca her şey bir farklı görünür ya, karlı memleketler de her nasıl olmuşsa romantik bir anlayış'a kurban gitmiştir. Sanki oralarda kış romantizmden ibaretmiş gibi; soba, içinde çıtırtılar, üstünde kestaneler, yanında kedi, dışarıda usul usul yağan kar, pencerede seyirlik manzara...    

Köyde, hele de bizimki gibi 2200 rakımlı bir dağ köyünde romantizm ne arasın. :) Her gün evin önünü süpürmek bile başlı başına bir iş. Romantik anlayış sobanın çıtırtısını, yanında yumakla oynayan kediyi kutsamakta pek beceriklidir ama o sobanın kovalarını her gün her gün doldurup boşaltan kızcağızları, kadıncağızları hiç hesaba katmaz. Neyse ki köylüler pek de şikayetçi değiller hayatlarından. Her şeye rağmen kış yine de güzeldir onlar için.    

Kar, evle odunluğu birleştirmiş.

Sahibi şehre göçünce...

Karganın evi de karlar altında.

Hasan amcamların köpeği Kangal kırması Tasi.
Dağlık köylerde köpek insanların sigortasıdır.

Belki inanmayacaksınız ama sadece 10 aylık.

Tahsin, samanının üstünde biriken karı temizliyor. İşini bitirdikten sonra tutturdu, bize gelip çay içeceksiniz, diye, gittik içtik.

Erdoğan da çatıda biriken karın birilerine sürpriz yapmaması için önlem alıyor.

Köyde şu anda kar kalınlığı tam 2 metre. Burası bostan ekilen bir bahçe. Bahçenin etrafındaki çitin bağlı olduğu kazıkların sadece başı kalmış dışarıda.

Onlar da baharı bekliyor.

Ağaçların yarısı kar altında.

Kar, su demektir. Bütün bu karlar ilkbaharda eriyince yarısı akarsulara karışıp gidiyor, yarısı da toprağın altına geçiyor, ve kaynak suyu olarak geri geliyor. İşte bakın, bunun gibi.

Kurtlar da köyün önemli sakinlerinden. Gündüzün köyün etrafındaki dağlardalar. Havanın kararmasıyla birlikte köye yaklaşırlar. Gece köyün içine geldikleri olur. Sabaha kadar havlayan köpek seslerinin oluşturduğu fon müziğine köylüler alışkındır. 

İstanbul'dan pek de farklı değil buralar. Kadın programları, diziler falan. 

Köydeki tek ekonomik etkinlik hayvancılık. Yazın dağ bayır gezip otluyorlar ama bu mevsimde hep evdeler. Bu yüzden kışın köylüler için en zor iş hayvan bakımı. Kadınlar genelde ev işleriyle uğraşırken, erkekler de hayvanlara bakıyor.

Bu da karşı köy.