 |
| Geçen yılki depremde sallantı doğu-batı yönünde başladı, öyle devam etti, ama durmadan hemen önceki son vuruşu kuzey-güney yönünde yaptı. Bundan ötürü kitaplıklarımdan yalnızca biri yere yığıldı. Kediciğim de, görüyorsunuz, o yığılmadan payını aldı. |
 |
| Depremin üçüncü veya dördüncü günüydü galiba, odama girdim. Kitaplarım, dergilerim, babamdan aşırdığımız ansiklopediler, eşya meşya, hep öyle yerde duruyordu. Günde bilmem kaç yüz tane artçı sarsıntı oluyordu, kimsenin aklına "deprem temizliği" yapmak gelmiyordu. Çünkü tekmil halk tetikte bekliyordu, "her an yeni bir deprem olacak da tekrar yıkıp geçecek." |
 |
| Öyle olmakla beraber, odamda kitaplarımı, eşyalarımı o halde görünce dayanamadım. Toparlamaya çalıştım. İlk deprem temizliğimi yaptım böylece. İşte bu gördüğünüz kedimi de o zaman dolabın bir köşesine, daha sonra tamir ederim diye kaldırmıştım. Uzunca bir süre aklıma gelmedi. Nihayet, geçenlerde getirdim, yaptım ve eski yerine koydum. Hep yerinde dur, olur mu. |
Hep yerinde dursun.
YanıtlaSilÖyle olsun. :)
SilGeçmiş olsun, umarım tekrarı yaşanmaz hiç bir yerde
YanıtlaSilÇok teşekkür ederim Asya, aynı temenniyi paylaşıyorum.
Siletkilerini çok yakınlarımızdan da duyduk.Allah tekrarından saklasın.sanırım herşey yoluna girdi değil mi,bak kediciğin bile kitaplığına yerleşivermiş bile:-)))Hep orda dursun,düşmesin olur mu;)
YanıtlaSilHoş geldin Şükriye, teşekkür ederim. Gündelik hayatımız büyük oranda normale döndü.
YanıtlaSilDediğin gibi, kediciğim de yerine geçti, her şey tamam oldu.
Sağlıkla, sevgiyle...