E'ye basınca eşek çıkıyor

Her günkü gibi sabah altıya on kala çıktım evden. Hava önceki iki güne göre soğuktu. İçeri girip gömleğin üstüne süveter giymeyi düşündümse de vazgeçip merdivenlerden indim, yola koyuldum. Durağa gittim. Durak dediğim, her gün servisin beni aldığı yer, bildiğiniz durak değil yani, "benim durağım."

(Hepimizin durağı, durakları vardır bu hayatta. Kendimiz bile bunun farkında değilizdir çoğu zaman. Her zaman dururuz: bilmeyiz durduğumuzu.)

Yalnızca benim durağım yok, öbür öğretmen arkadaşların da var. Servis arabası sabahları bizi teker teker toplar okula götürür. İnerken bizi erkenden gelen öğrenciler karşılar. Biir sürü "Günaydın!" arasında içeri geçilir. Hiç değişmeyen sahnedir bu: altıyı yirmi geçe.

***

Bu yılki okulumda ilginç bir gelenek var; çocuklar dersin ortasında kalkıp öğretmenin yanına geliyorlar, "Hocam, çöpümü atabilir miyim?" diye sorup çöp kutusuna yöneliyorlar. Atabilir miyim, dedikleri de genelde küçük bir kâğıt parçası oluyor. Neredeyse her derste oluyor bu. Bazen ayağa kalkan o kadar çok öğrenci oluyor ki işin suyu çıkıyor. Baktım olacağı yok, bu geleneği kaldırdım geçen gün. En azından kendi derslerimde. "Çöpünüzü sıranızın bir köşesinde tutun, teneffüste atarsınız," dedim. Kural işlemeye başladı. Bugün beşinci derste, baktım sevimli kız öğrencilerden biri kalkıp yanıma geldi, elindeki kâğıdı göstererek, "Hocam, yasakladınız ama bu seferlik çöpümü atsam olur mu, sıram tertemiz, bu da durmasın boşuna," dedi.  Ne deseydim?

(Hayatta bazen kendi koyduğu kuralları çiğnemek zorunda kalır insan.)

***

Bizim okulun hizmetlisi Faruk Abi... Okulda elimiz-kolumuz. Uzun yıllardır okullarda çalışıyor, eğitim-öğretim ortamına olabildiğince aşina. Hiç göstermese de oldukça kıvrak zekâlı biridir. 

Bir-iki sınıfın görsel sanatlar, eski adıyla resim dersine de ben giriyorum. Çocuklara basit figürler göstereyim yapsınlar, diyerek birkaç tane model yazı tipi indirdim. Google Amca'ya pattern fonts var mı, diye sordum, getirip birkaç tane verdi sağ olsun, o yüzden model yazı tipi diyorum, o da ne, diye şaşırmayın, aslında bir adı vardı öyle yazı tiplerinin de şimdi aklıma gelmedi, her neyse... Bu fontlarda her harf bir figüre karşılık geliyor, görmüşsünüzdür, örneğin A yazdığınızda ev figürü çıkıyor, ya da bir hayvan figürü falan. Faruk Abi bilgisayar ekranındaki figürleri görünce merak edip sordu bunlarla ne yapacağımı. Ben de izah etmeye çalıştım. Daha sözüm ağzımdayken, "Yani E'ye basınca eşek çıkıyor," diyerek noktayı koydu. 

(Gerçek hayatta da böyledir, bazen sahiden de E'ye bastık mı eşek çıkar.)