Yeni yıl

İşin ilginç tarafı, bu akşam hiç yazı yazasım yok. Halbuki yılbaşı akşamları herkesin söyleyecek sözü olur. Benim de olurdu. Özellikle yıl sonlarında geride kalmış olan yılın muhasebesini, yok bilmem yeni yılda yapacaklarımı falan filan, muzip bir dille de olsa söylerdim. Fakat bu yıl içimden pek bir şey söylemek gelmedi. Belki yeni yılın başlarında söylerim. 

Çocuklara o ünlü şakayı yapacaktım güya, inandırıcı bir modda yapacaktım üstelik, inanacaklardı da, buna emindim, fakat unuttum iyi mi. Çocuklar, diyecektim, bu yıl önemli bir işim çıktığı için bırakıyorum, seneye görüşürüz inşallah. 

Diğer akşamlardan hiçbir farkı yok bu akşamın. Oturmuş müzik dinliyor, kelime oyunu oynuyorum. 

Eski yılbaşı akşamları güzeldi, bayramlardan daha fazla etkileri vardı. İnsanlara moral kaynağı olurdu, bir günlüğüne de olsa elâlem derdini tasasını bir kenara bırakırdı filan. Herkes televizyon başına kilitlenirdi doğal olarak. Komşumuz olan iki kardeşi yolda görüşüm hiç aklımdan gitmiyor, biri arkadaşımdı, hava kararmak üzereyken görmüştüm, nereye, diye sorunca, amcamlara televizyon izlemeye, diye yanıtlamışlardı. 

Yılbaşını kutlama taraftarı olmayanlar da her zaman oldu. Şu bilindik gâvur âdeti söylentileri işte. Öyle bir şey yok tabii. Ben hayatımda hiç Noel Baba görmedim mesela, eğer gerçekten gâvur âdeti olsaydı bir kez olsun bana hediye getirirdi Noel Baba da ben de anlardım bunun gâvur âdeti olduğunu. Hindi yemeyeliyse hayli bir zaman oluyor, şayet bu sahiden gâvur geleneği olsaydı benim şu an yemiş olduğum hindinin üzerine çayımı yudumluyor olmam lazımdı. Benim tuzum kuru kardeşim, benden yana gâvur âdeti değil, Noel Baba kime hediye getiriyorsa varsın o düşünsün. 

Şaka bir yana, yeni yıl gönlünüzce olsun.